اثر 12 هفته تمرین تناوبی شدید بر نیمرخ چربی، نسبت تستوسترون به کورتیزول، حداکثر اکسیژن مصرفی و ترکیب بدنی در پسران چاق و دارای اضافه وزن

چاقی و اضافه وزن به همراه اختلالات متابولیکی مرتبط با آنها یکی از نگرانی‌های بسیار مهم در جهان امروز است. اخیراً تأثیر تمرینات تناوبی شدید بر چاقی و پیامدهای مرتبط با آن مورد توجه محقیقن قرار گرفته است، اما تحقیقات کمی در این زمینه صورت گرفته است. بنابراین هدف ما بررسی 12 هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح کلسترول تام، تری­گلیسرید، لیپوپروتئین با دانسیته بالا و پایین، نسبت تستوسترون به کورتیزول، حداکثر اکسیژن مصرفی و ترکیب بدنی در پسران چاق و دارای اضافه وزن بود. بدین منظور، 20 آزمودنی (12-9 سال) چاق و دارای اضافه وزن با استفاده از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و توزیع تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. شاخص­های آنتروپومتریک، حداکثر سرعت هوازی، نیمرخ چربی و سطوح کورتیزول، تستوسترون در قبل و بعد از دوره تمرین در حالت ناشتا اندازه­گیری شد. پروتکل تمرین تناوبی شدید 3 جلسه در هفته با شدت 100 تا 110 درصد حداکثر سرعت هوازی به مدت 12 هفته بود. داده­ها با استفاده از تی مستقل و همبسته در سطح معنی­داری (05/0p≤) تحلیل شد. یافته­های پژوهش حاضر کاهش معنی­دار کلسترول، تری­گلیسرید، لیپوپروتئین با دانسیته پایین، شاخص توده بدنی، درصد چربی بدن، نسبت محیط کمر به لگن و افزایش لیپوپروتئین با دانسیته بالا، نسبت تستوسترون به کورتیزول و حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه تناوبی شدید را نشان داد. اما کلسترول، تری­گلیسرید، لیپوپروتئین با دانسیته پایین و شاخص­های آنترپومتریکی گروه شاهد به طور معنی­داری افزایش داشت. در حالی که لیپوپروتئین با دانسیته بالا در گروه شاهد کاهش یافت. با توجه به این که تجویز تمرین ایده­آل برای دست یابی به سودمندی­های فعالیت بدنی برای افراد چاق هنوز به خوبی مشخص نشده است، یافته­های پژوهش حاضر تمرین تناوبی شدید را به عنوان تمرینی بالقوه اقتصادی و کارآمد برای کودکان و نوجوانان چاق و دارای اضافه وزن توصیه می­کنند.